Het blijft een speciaal moment, de prijsuitreiking. Na een lange, zware, mooie en spannende dag waar maanden naar toe gewerkt is te horen krijgen hoeveelste je bent geworden. Een vakjury onafhankelijk van alle clubs die alle wagens beoordeeld hebben in verschillende categorieën.
De top 10, eenmaal toegekomen aan de laatste tien plaatsen en de adrenaline en spanning beginnen te stijgen. Shotjes houden de leden op de been, bij elke plaats die toegekend wordt aan een andere club gaat er weer een flügel naar binnen.
De top 5 notering staat gerand voor een cijfer op je medaille, ongeacht de uitslag hier hoop je altijd op.
Top 2, het mooiste moment van de prijsuitreiking. De twee laatste clubs mogen samen het podium op, gaan op de knietjes om vervolgens nog 3, 4 of 5 keer op te springen om te feesten.
Dan is het moment daar, de Prins neemt het woord. De spanning stijgt en de zaal is muisstil.
De prins kijkt nog een keer op zijn kaartje een spreekt dan:
“Urste in de schônste, de môiste, de gróótste optocht is geworden ……………..”
Het feest barst los, eerste of tweede het maakt allemaal niks meer uit (owja toch wel, want smerig dik urste worden is het mooiste wat er is).
